enfant | Boris Charmatz
Ο χορός είναι κάτι πολύ ευρύτερο από τη χορογραφία: το πεδίο του θα πρέπει να επεκταθεί αν θέλουμε να τον δούμε να ξεφεύγει από τους στενούς συμβολισμούς μέσα στους οποίους παραμένει περιχαρακωμένος στην κοινωνία μας.
Μπορίς Σαρμάτς, Μανιφέστο για Ένα Μουσείο Χορογραφίας
Ο Μπορίς Σαρμάτς, μία σημαντική προσωπικότητα όχι μόνο στο σύγχρονο χορό, αλλά και στον ευρύτερο χώρο της διανόησης, έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με μία ξεχωριστή παράσταση. Πώς μπορεί κανείς να κινηθεί χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου μυϊκή δύναμη; Ένα από τα ερωτήματα που θέτει στην παράσταση enfant. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος του (enfant: παιδί, στα γαλλικά) είναι ταυτόχρονα μία μελέτη για την ευαίσθητη φύση των παιδιών, αλλά και το ποια θέση μπορεί να έχουν αυτά στο θέαμα.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στο enfant έχει η κίνηση, όχι μόνο η ανθρώπινη αλλά και η μηχανική. Στην παράσταση συμμετέχει μια μεγάλη ομάδα παιδιών, 9 χορευτές και 3 μηχανές, που όλοι μαζί συνθέτουν μία πολύπλοκη συλλογική κίνηση. Το βάρος δίνεται στα παιδιά, που ως πρωτογενές υλικό είναι εύθραυστα, εύπλαστα, αλλά και μη ελέγξιμα και μέσα στην παράσταση δρουν υπό την καθοδήγηση των χορευτών. Ένας τεράστιος γερανός μετακινεί τους ενήλικους χορευτές, οι οποίοι με τη σειρά τους μετακινούν τα παιδιά. Μια πρωτότυπη και συγκινητική έρευνα πάνω στην ανθρώπινη κίνηση.
Η εφήμερη φύση του χορού απασχολεί σταθερά τον Σαρματς. Επί σειρά ετών Διευθυντής του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου Ρεν και Βρετάνης, το οποίο και μετονόμασε σε «Μουσείο Χορού», ανέπτυξε τον προβληματισμό του για την παροδικότητα της τέχνης του, για τις χορογραφίες που χάνονται και για το πώς μπορούν να διασωθούν και να αξιοποιηθούν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έγραψε το «Μανιφέστο για ένα Μουσείο Χορού» (Manifesto for a dancing museum), ενώ το 2015 μετέτρεψε σε μουσείο χορού την Tate Modern Gallery στο Λονδίνο, παρουσιάζοντας ανάμεσα στα εκθέματα ιστορικές χορογραφίες και ποικίλες άλλες δράσεις.
