Έργα Beethoven, Schumann και Fauré για τσέλο και πιάνο
To Megaron Online υποδέχεται δύο καταξιωμένους καλλιτέχνες, τον τσελίστα Αλέξη Καραϊσκάκη-Νάστο και την πιανίστα Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου, σε ένα ρεσιτάλ μουσικής δωματίου που μεταδίδεται σε δωρεάν streaming από την ιστοσελίδα και το fb του Μεγάρου, την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου στις 8:30 το βράδυ.
Οι δύο σολίστ συμπράττουν για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα για βιολοντσέλο και πιάνο που εκτείνεται από τον 18ο μέχρι τον 20ό αιώνα. Από τη Σονάτα για φορτεπιάνο και βιολοντσέλο έργο 5 αρ. 2 σε σολ ελάσσονα του Ludwig van Beethoven [Λούντβιχ βαν Μπετόβεν], η οποία αντικατοπτρίζει τη γνωριμία του συνθέτη με τους διάσημους τσελίστες αδελφούς Duport [Ντυπόρ], περνούν στον ονειρικό κόσμο των Φανταστικών κομματιών του Robert Schumann [Ρόμπερτ Σούμαν] για να καταλήξουν στη Δεύτερη σονάτα για πιάνο και βιολοντσέλο του Gabriel Fauré [Γκαμπριέλ Φωρέ].
Το ταξίδι του Αλέξη Καραϊσκάκη-Νάστου και της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου στον κόσμο της ευρωπαϊκής μουσικής δωματίου αρχίζει με τη Δεύτερη σονάτα για πιάνο και βιολοντσέλο από το έργο 5, μια νεανική σύνθεση του Beethoven, η οποία γράφτηκε στο Βερολίνο στα 1796 για τον Φρειδερίκο-Γουλιέλμο Β΄ της Πρωσίας, φανατικό φιλόμουσο και εξαίρετο τσελίστα. Πρωτοπαρουσιάστηκε με τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο και με τον γάλλο βιρτουόζο Jean-Louis Duport [Ζαν-Λουί Ντυπόρ] στο βιολοντσέλο. Η μουσική διαδρομή των δύο σολίστ συνεχίζεται με τα Φανταστικά κομμάτια για κλαρινέτο και πιάνο, έργο 73 σε μεταγραφή για τσέλο και πιάνο του Robert Schumann, κορυφαίου εκπροσώπου του ευρωπαϊκού Ρομαντισμού. Ο γερμανός μουσουργός συνέθεσε το έργο στα 1849 μέσα σε μόλις δύο μέρες και γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα, η εντυπωσιακή δημοφιλία των Κομματιών συνετέλεσε στη γρήγορη ενσωμάτωσή τους στο ρεπερτόριο εκείνης της εποχής και στη συχνή τους παρουσίαση σε συναυλίες. Περίπου εβδομήντα χρόνια αργότερα (1921), ο Γάλλος Gabriel Fauré, ένας από τους σημαντικότερους παρισινούς συνθέτες και μουσικοπαιδαγωγούς του καιρού του, θα ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι. Θα διαφοροποιηθεί από τη Γαλλική Σχολή και θα γράψει τη Σονάτα αρ. 2 για πιάνο και βιολοντσέλο, έργο 117, αποφεύγοντας τα υπερβολικά δεξιοτεχνικά περάσματα και παραδίδοντάς μας μια σύνθεση που συνδυάζει τον λεπτό λυρισμό με την έντονη δραματικότητα.
