Φιλοκτήτης, του Γ. Ρίτσου

Η παράσταση βασίζεται στον ομώνυμο δραματικό μονόλογο του Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος - συνομιλώντας με το μύθο του Φιλοκτήτη του Σοφοκλή κι αποκλίνοντας από αυτόν - ξεδιπλώνει καίρια ζητήματα και θέματα που μας αφορούν, μας αγγίζουν και μας προβληματίζουν. 
Μιλάει με έναν τρόπο πανάρχαιο και σύγχρονο μαζί για την τιμή, το καθήκον, τα αναγκαία σφάλματα, τον πόλεμο, τις υποθήκες και τα χρέη των άλλων, τα πρότυπα που μας κληροδοτήθηκαν και τη χαμένη νέα γενιά.

... Βρισκόμαστε στον δέκατο χρόνο του Τρωικού πολέμου κι ο χρησμός είναι ξεκάθαρος: χωρίς τον Φιλοκτήτη και τα όπλα του Ηρακλή τα οποία αυτός έχει, η Τροία δεν κατακτιέται. 
Στο έρημο νησί που, καθ' οδόν προς την Τροία, τον έχουν εγκαταλείψει οι σύντροφοί του, τον Φιλοκτήτη επισκέπτεται ο Νεοπτόλεμος, ο γιος του Αχιλλέα, παρέα με τον Οδυσσέα. Προσπαθεί να του αποσπάσει τα όπλα. Προσπαθεί να τον πείσει να επιστρέψει στη μάχη..

Τις «σύγχρονες σειρήνες» του πολέμου, μας υπενθυμίζει τραγουδώντας στην παράσταση ένα μοιρολόι από τα βάθη των Βαλκανίων, η ηθοποιός Βέφη Ρέδη.

Σε μία Ευρώπη που αργοπεθαίνει, σε ένα Κόσμο που καταρρέει, το ερώτημα παραμένει το εξής: «Γιατί ήρθαμε, γιατί πολεμήσαμε, γιατί και πού επιστρέφουμε;»

Κείμενο: Γιάννης Ρίτσος
Σκηνοθεσία: Σίσσυ Παπαθανασίου
Ερμηνεία: Ένκε Φεζολλάρι
Συμμετοχή: Βέφη Ρέδη
Σκηνικός χώρος- Κοστούμια: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
Μουσική: The Milena principle project
Βοηθός παραγωγής: Φωτεινή Αλεξοπούλου
Βίντεο-Φωτογραφία: Αντώνης Morgan-Κωνσταντουδάκης
Αφίσα-Σχεδιασμός έντυπου & ηλεκτρονικού υλικού: A4artdesign/Vasso Avramopoulou.