«Η χαμένη αθωότητα» του Δημήτρη Παπαστάμου
Η αίθουσα τέχνης Mataroa Gallery έχει την τιμή να παρουσιάζει την πεμπτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Δημήτρη Παπαστάμου, “η χαμένη αθωότητα”, με εγκαίνια την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου (7μμ - 11μμ), η οποία και θα διαρκέσει έως το Σάββατο 8 Μαρτίου 2025.
Ποιός είναι ο Δημήτρης Παπαστάμος
Ο Δημήτρης Παπαστάμος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Πλαστικές Τέχνες και Ιστορία της Τέχνης στο Παρίσι. Το 1994 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην αίθουσα Le Saint της γαλλικής πρωτεύουσας. Το 1999 απέσπασε το πρώτο βραβείο κόμικς του περιοδικού Νέμεσις. Συνεργάστηκε με την Ελευθεροτυπία, την Βαβέλ κ.α., ως σκιτσογράφος, ενώ το 2018 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα, στη Myro Gallery της Θεσσαλονίκης.
Έλαβε μέρος σε όλες τις ομαδικές εκθέσεις της Βαβέλ στο Γκάζι, οπως και σε διάφορες άλλες, μέσα στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού επιμελητηρίου. “Η χαμένη αθωότητα” είναι η πέμπτη ατομική του έκθεση και η δεύτερη που λαμβάνει χώρα στη Mataroa Gallery, μετα τις “Extrémités” (2023). Σήμερα εργάζεται ως ζωγράφος σκηνικών και σκηνογράφος στο θέατρο, ενώ παράλληλα είναι μέλος του ΕΕΤΕ.
Όπως επισημαίνει ο επιμελήτής της έκθεσης και ιδιοκτήτης της Mataroa Gallery, Νίκος Παπαδόπουλος:
«Σε μια εποχή όπου το θέατρο και το παραμύθι αντιμετωπιζονται ως ψέμα και ο ηρωισμός ως σαρκάζουσα καρικατούρα της αλληλεγγυας κοινωνικότητας, η οποία, εκ των πραγμάτων, αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση, σε μια εποχή, όπου η δυναμη του ισχυρού διαμορφώνει τα έννομα ήθη, και η καθεστηκυία ηθική, χλευάζοντας οτιδήποτε το αισθητικα διαφορετικό, δοκιμάζει να εξομοιωσει την τεχνη με τη διακόσμηση, ο καλλιτέχνης καλείται να περισώσει ο,τι είναι δυνατόν απο την πολιτιστικη κληρονομια της ανθρωποτητας. Πρόκειται για την εποχή της χαμένης αθωότητας.
Άλλοτε, λοιπόν, με το βλέμμα στραμμένο προς την κλασσική ζωγραφική παράδοση και αλλοτε με κινητήριο όχημα τον πιο σύγχρονο εξπρεσιονισμο, ο Δημήτρης Παπαστάμος αποπειράται να προσεγγίσει την όλο και πιο δυσδιάκριτη αθωότητα του κοινωνικού γίγνεσθαι και να την επαναφέρει στο προσκήνιο, δοκιμάζοντας ετσι να αφυπνίσει το ένστικτο της αγάπης και της δημιουργίας, και να απαντήσει στα πιο βαθιά υπαρξιακά, διαγενεακά και διαπολιτισμικα ερωτήματα.»
