Love letters to a (post-) Europe
Το Love Letters to a (Post-)Europe είναι ένα ζωντανό γεγονός που θα πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών και εκτυλίσσεται, στο πλαίσιο των δραματικών αλλαγών που συμβαίνουν στην Ευρώπη, στην Αθήνα, την πρωτεύουσα της χώρας που αυτή τη στιγμή βιώνει τη σφοδρότητα τη λιτότητας. Μία διαδικασία που έχει ξεκάθαρα αποτύχει.
Στην Ελληνική γλώσσα υπάρχουν παραπάνω από τέσσερις λέξεις που περιγράφουν τις διαφορετικές μορφές της αγάπης. Σύμφωνα με τον Ιταλό θεωρητικό Franco “Bifo” Berardi, πριν πέντε χρόνια η Ευρώπη μπήκε σε μία βαθιά κρίση που υποδηλώνει ότι συμβαίνει κάτι ακόμη βαθύτερο, μία κρίση κοινωνικής φαντασίας, όπου το οικονομικό δόγμα έχει καταλάβει τον δημόσιο διάλογο. Αυτό το φαινόμενο σηματοδότησε και την εξέγερση των λαών της Ευρώπης: οι καταλήψεις σε πλατείες της Μαδρίτης, της Αθήνας, της Ρώμης κλπ. Η φυσική παρουσία σε δημόσιους χώρους επιβεβαιώνει κάτι απεριόριστο και μη μετρήσιμο στο παγκόσμιο σύστημα.
Αυτή τη στιγμή τα πράγματα έχουν κάνει τον κύκλο τους και διαφαίνεται ότι το οικονομικό δόγμα χρησιμοποιείται για να επιβάλλει καθεστωτική αλλαγή. Τους τελευταίους μήνες, ο δημόσιος διάλογος σχετικά με το τι έχει θεσπιστεί στο όνομα της Ευρώπης έχει φουντώσει.
Το ζωντανό αυτό γεγονός ζητά από τους καλλιτέχνες να ανταποκριθούν με την πράξη, την ιδέα ή τη μορφή μιας ερωτικής επιστολής. Του τώρα. Μπορεί η δράση αυτή να τερματίζει τον διάλογο εντελώς. Μπορεί να είναι μία πράξη που προσεγγίζει μία άλλη, μία διπλή ανάγνωση.
Στο αντίβαρο της κρίσης της κοινωνικής φαντασίας, του οικονομικού δογματισμού και της νεοφιλελεύθερης τυραννίας είναι η φαντασία, η ενσυναίσθηση, ο αισθησιασμός, η παρουσία, το να είμαστε μαζί, η εμπειρία του να βλέπεις κάτι με τα ίδια σου τα μάτια, τα ζωντανά μανιφέστο, οι ιστορίες, οι φιλικές κινήσεις, η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ανυπακοή, οι σαχλαμάρες, το να κάνεις δώρα, τηλεφωνήματα από και προς το πουθενά, το παραλήρημα, η σκληρή αγάπη, οι αποπλανήσεις, μηνύματα στο κενό, λατρεία, ουτοπίες, μετα -ουτοπίες, τραγούδια από το περιθώριο, ο ορισμός του τώρα.
Η συμμετοχή στο πρότζεκτ εκφράζει την αλληλεγγύη των καλλιτεχνών προς την Ελλάδα.
Όλοι όσοι είναι μέρος αυτού, συμμετέχουν αφιλοκερδώς, θα έρθουν στην Ελλάδα με δικά τους έξοδα και θα φιλοξενηθούν από τους καλλιτέχνες που έχουν τη βάση τους στην Αθήνα.
Καλλιτέχνες: Kate Adams (UK), Demosthenes Agrafiotis (GR), Brian Catling (UK), cris cheek (UK), Robin Deacon(UK/USA), Vassiliki Dimou (GR), Tim Etchells (UK), Alec Finlay (UK), Matthew Goulish (USA), Guy Harries (UK), Steven C Harvey (UK), Catherine Hoffmann (UK), Wendy Houstoun (UK), Mikhail Karikis (GR/UK), Brian Lobel (USA/UK), Claire MacDonald (UK), Georgios Makkas (GR), Ivana Müller (HR/FR), Mariela Nestora (GR), Kira O’Reilly (IR/UK), Florence Peake (UK), Erica Scourti (UK/GR), Maria Sideri (GR), Anna Sherbany (UK), Jungmin Song (KR), Yoko Tawada (JP/DE), Nikki Tomlinson (UK)
