«Μετά το τέλος» του Dennis Kelly
Το ψυχολογικό θρίλερ του βραβευμένου Βρετανού συγγραφέα Dennis Kelly ανεβαίνει στο ΠΛΥΦΑ από τις 5 Μαρτίου κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00, σε σκηνοθεσία Άννας Μιχελή με δύο σημαντικούς ηθοποιούς της νέας γενιάς, τον Φοίβο Παπακώστα και την Κατερίνα Σπύρου.
Ο Ντένις Κέλι, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές της σύγχρονης βρετανικής δραματουργίας, είναι ιδιαίτερα αγαπητός στη χώρα μας. Έργα του όπως τα «Ορφανά», το «DNA», το «Οσάμα ο ήρωας» το «Κουρέλι», το «Love and Money», το «Girls and Boys» αλλά και το μιούζικαλ «Ματίλντα» (βασισμένο στο βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ) έχουν ανέβει με μεγάλη επιτυχία.
Το «Μετά το Τέλος», γραμμένο το 2005 αποδεικνύεται προφητικό. Ένα ψυχολογικό θρίλερ για τα παιχνίδια εξουσίας που μπορούν να παίξουν οι άνθρωποι κάτω από ακραίες συνθήκες.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Όταν ο κόσμος, η κοινωνία και οι κανόνες της όπως τους ήξερες έχουν φτάσει στο τέλος τους, τι κάνεις; Όταν το να βγεις έξω σημαίνει θάνατο, πως επιβιώνεις; Πόσο αργά περνάει ο χρόνος μέσα σε τέσσερις τοίχους; Πόσο γρήγορα αλλάζουν οι σχέσεις και οι άνθρωποι, όταν έχουν μόνο ο ένας τον άλλο;
Η Λουίζ και ο Μαρκ είναι συνάδελφοι. Μια πυρηνική έκρηξη τους οδήγησε σε ένα υπόγειο καταφύγιο όπου θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τα επίπεδα της ραδιενέργειας να πέσουν και να είναι ασφαλές να βγουν έξω.
Στον υποχρεωτικό εγκλεισμό, αναδύονται τα καλύτερα και τα χειρότερα ένστικτα τους. Μια σχέση οικειότητας, χειραγώγησης και κακοποίησης υφαίνεται μέσα στα λεπτά, τις ώρες, τις μέρες που περνάνε μαζί, απομονωμένοι από τον έξω κόσμο.
Πόσο από τον εαυτό τους αντέχουν να χάσουν; Ή μήπως να αποκαλύψουν;
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Το "Μετά το τέλος", έπεσε στα χέρια μου πριν 15 χρόνια, όταν σπούδαζα στο Λονδίνο σκηνοθεσία. Τότε είχα διαβάσει ένα καλογραμμένο έργο, με τρισδιάστατους χαρακτήρες και ενδιαφέρουσα πλοκή γεμάτη ανατροπές. Η δυστοπική συνθήκη του αναγκαστικού εγκλεισμού εξαιτίας μας απειλής, τότε έμοιαζε σενάριο φαντασίας. Μετά την πρόσφατη κοινή μας εμπειρία, είδα το έργο με άλλα μάτια.
Ένας περιορισμένος χώρος, δύο άνθρωποι, ένας άντρας και μία γυναίκα, που είναι υποχρεωμένοι να συνυπάρξουν για αβέβαιο χρονικό διάστημα, κλεισμένοι σε ένα καταφύγιο, ο κίνδυνος του θανάτου αν βγουν έξω στον κόσμο, αρχίζουν και συνθέτουν μια ατμόσφαιρα όχι τόσο ανοίκεια πια.
Το "Μετά το τέλος" μας βάζει να αναρωτηθούμε ποιοι είμαστε μέσα στον κόσμο, μέσα στην "κανονικότητα" μας, πως παρουσιαζόμαστε στους άλλους και με τι ιλιγγιώδη ρυθμό απεκδυόμαστε τις ταυτότητες μας όταν ο στόχος είναι η επιβίωση και ο φόβος το κυρίαρχο συναίσθημα.
Ένα άλλο σημαντικό ερώτημα που θέτει το έργο και με απασχολεί ιδιαίτερα τελευταία είναι το πως ξεκινάει μια σχέση κακοποιητική. Ποιοι είναι οι χειρισμοί, οι φράσεις, τα σχόλια, οι περιορισμοί; Πώς χτίζεται η χειραγώγηση, πώς βρίσκεται σιγά σιγά το άτομο παγιδευμένο μέσα σε έναν κλοιό εξουσιαστικό, μην βλέποντας καμία διαφυγή; Πότε είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα;
Είμαστε αυτό που πιστεύουμε ότι είμαστε ή είμαστε οι πράξεις μας;
Ο Μαρκ και η Λουίζ μοιάζουν σαν να εκπροσωπούν δύο διαφορετικές πλευρές του ίδιου "πολιτισμένου" κόσμου, δύο αντίθετες κοινωνικές/πολιτικές στάσεις. Χωρίς πλέον καμία επαφή με τον πολιτισμό ή την κοινωνία, αναμετρούνται με τους εαυτούς τους και ο ένας με τον άλλο.
Άννα Μιχελή
*Προειδοποίηση περιεχομένου: κάποιες σκηνές της παράστασης περιέχουν έντονη βία.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Άννα Μιχελή
Παίζουν: Φοίβος Παπακώστας, Κατερίνα Σπύρου
Σκηνικά: Γεωργία Νικολογιάννη
Κοστούμια: Αθηνά Ελευθερίου
Φωτισμοί: Ιωάννα Αθανασίου
Βοηθός σκηνοθέτριας: Νικολέττα Μακρυνόρη
Φωτογραφίες: Χρήστος Κεδράς
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Ευχαριστούμε τον Κρις Ραντάνοφ για την επίβλεψη των σκηνών βίας και την Βάσια Λακουμέντα για την επιμέλεια των ήχων
Διάρκεια: 95’
