next stop | Τηλέμαχος Κουκλάκης
Ελλάδα 2011 και μετά. Έχουμε εισέλθει σε μια εποχή ραγδαίων εξελίξεων. Κάτι εμφανώς χειρότερο από αυτό που είχαμε συνηθίσει μοιάζει να αναδύεται, η βεβαιότητα της μελλοντικής ευημερίας μοιάζει να μην υπάρχει ως ελπίδα. Ζούμε πλέον στη χώρα μας την εποχή του "Ρευστού φόβου".
Όπως σχεδόν τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, έτσι και το next stop δεν σχεδιάστηκε, αλλά προέκυψε ως δεκαετή σχεδόν μελέτη και έρευνα των ανεπαίσθητων μεταβολών της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πώς κινούνται οι άνθρωποι, πώς αλληλεπιδρούν με τους άλλους, με τον ίδιο τους τον εαυτό, με τις νέες τεχνολογίες (smartphone) και πώς σχετίζονται στο χώρο που παραμένει δημόσιος και μεταβατικός. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς ως χώρος που οδηγεί από τον ένα προορισμό-τόπο στον άλλο, στην επόμενη στάση που μπορεί να είναι και ο τελικός προορισμός, αποτελεί έναν ενδιάμεσο τόπο με πολλαπλές νοηματοδοτήσεις. Είναι ο μεταβατικός χώρος που κάποιος μπαίνει με σκοπό να μεταβεί κάπου αλλού, ένας μη τόπος, όπου κανείς δεν κατοικεί όμως εκατοντάδες περνούν, ένας δημόσιος χώρος που ο κάθε ταξιδιώτης περνά λίγη ή περισσότερη ώρα, με μια ασχολία που προκύπτει ως προσωρινή επιλογή.
Το next stop ολοκληρώθηκε σχεδόν μια πενταετία πριν, και κοιτάζοντας τις φωτογραφίες με την απόσταση του χρόνου λήψης, αποκτούν μέσα μου πέρα από την αρχική πρόθεση να είναι φωτογραφίες δρόμου, μια πιο ντοκουμενταρίστικη οπτική της πόλης. Της Αθήνας και των κατοίκων της που κινούνται μέσα στο χρόνο σε μια σκοτεινή αβεβαιότητα, ελπίζοντας πως το φως της ζωής εμφανίζεται ως ο επόμενος σταθμός.
