Ο Μάγειρας, ο Κλέφτης, η Γυναίκα του και ο Εραστής της | AOAFF

Ο Μάγειρας, ο Κλέφτης, η Γυναίκα του και ο Εραστής της (The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover, 1989), του Πίτερ Γκρίναγουεϊ.

Ακόμη και αν έχει δει κανείς μόνο μία φορά τη διασημότερη, ίσως, δημιουργία του Πίτερ Γκρίναγουεϊ εξακολουθεί να τη θυμάται για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι η υποβλητική μουσική υπόκρουση του Μάικλ Νάιμαν, αρκετό καιρό πριν ο συνθέτης γίνει παγκοσμίως διάσημος μέσα από τις παρτιτούρες του στα «Μαθήματα Πιάνου». Ένας άλλος είναι, οπωσδήποτε, η εκθαμβωτική σκηνογραφική αντίληψη, που χρησίμευε στο φιλμ ως ιδανική και απείρου κάλλους αντίστιξη στις πάμπολλες ασχήμιες τις οποίες απαριθμούσε σαρκαστικά το φιλμ. Οι ηθοποιοί παραμένουν, ασφαλώς, αλησμόνητοι, είτε επρόκειτο για την πολυπρόσωπη Ελεν Μίρεν, είτε για τον τυραννικό και αγροίκο Μάικλ Γκάμπον, είτε για τον συνωμοτικό Ρισάρ Μπορινζέρ, σιωπηλό ρυθμιστή των πάντων στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο της δράσης.

Αν υπάρχει ένας μοναχά λόγος, ωστόσο, για τον οποίο θα θυμάται κανείς για πάντα την ταινία αυτή, δεν είναι άλλος από την γκαλερί ακροτήτων που με κατάμαυρο χιούμορ και ακόμη πιο σκοτεινή ειρωνεία μεταχειριζόταν ο Βρετανός σκηνοθέτης σε μια σαιξπηρικών αποήχων πλοκή αμαρτωλών παθών και αρχέγονης εκδίκησης η οποία στεκόταν χλευαστικά απέναντι σε κραταιά κινηματογραφικά ταμπού (όπως ο κανιβαλισμός, το σεξ, η αφόδευση), καταρρίπτοντάς τα πλάνο προς πλάνο. Εικαστικά ζαλιστικό, αδιαπραγμάτευτα προκλητικό, διεστραμμένα παιχνιδιάρικο, το κορυφαίο φιλμ του Πίτερ Γκρίναγουεϊ είναι μια απελπισμένη ματιά στην ανθρώπινη κατάσταση, μεταμφιεσμένη σε πολιτική αλληγορία και κριτική των αναρίθμητων ατασθαλιών του πολιτισμένου κόσμου. Το αποτέλεσμα παραμένει αποστομωτικό.