#TextMe :: Φεστιβάλ & Συμπόσιο κινηματογραφικής ποίησης
Η σχέση μεταξύ εικόνας και κειμένου απασχολεί τους πειραματικούς κινηματογραφιστές σχεδόν από τις απαρχές του σινεμά. Διαφορετικοί τρόποι συνδυασμών κινηματογράφου και γλώσσας/ποιητικής έχουν προταθεί και εισαχθεί ως όροι σε διάφορες φάσεις του 20ου αιώνα, όπως το κινηματογραφικό ποίημα (film poem), το φιλμ ποίησης (poetry film), το κινηματογραφικό δοκίμιο (film essay), το βιντεογραφικό ποίημα (videopoem), το κειμενικό φιλμ (text film) κλπ. Σε κάθε ένα από αυτά τα είδη οι κινηματογραφιστές δοκίμαζαν άλλες μεθοδολογίες συνδυασμού λεκτικής γλώσσας και εικόνας, όπως η χρήση κειμένου στην οθόνη (παράδοση που ξεκινάει ήδη από τον βωβό κινηματογράφο και φτάνει στο απώγειό της με τις ταινίες fluxus των 60s), η χρήση ποιητικού voice over και spoken word (συχνά με τους ίδιους τους ποιητές να διαβάζουν τα έργα τους), η ιδέα της μεταφρασιμότητας της γλώσσας σε εικόνα, αλλά και η έρευνα ποιητικών μορφών στον κινηματογράφο, δηλαδή η διερεύνηση υπό μια έννοια μιας πιο ‘κάθετης’, λυρικής κινηματογραφικής φόρμας που θυμίζει την παράδοση της μοντερνιστικής ποίησης.
Η υβριδική αυτή σχέση λόγου και εικόνας είναι κάτι που έχει χαρακτηρίσει και τη φεμινιστική τέχνη από τις αρχές του κινήματος κατά το δεύτερο κύμα φεμινισμού στα 60s και τα 70s, με σημαντική στιγμή το φεμινιστικό τεξτ-αρτ των Barbara Kruger, Guerilla Girls, Jenny Holzer κλπ, αλλά εμφανίζεται και σε πιο απλές μορφές στις αρχές του 20ού αιώνα μέσα από την ποίηση και τα κολάζ στο Dada και το σουρεαλισμό (από τα εικονογραφημένα ποιήματα της Elsa von Freytag-Loringhoven μέχρι κάποια text-based κολάζ της Hannah Höch), ακόμα κι αν οι καλλιτέχνιδες δεν ταυτοποιούνταν στη συγκεκριμένη εποχή ως φεμινίστριες. Τόσο η διαλεκτική σχέση των μέσων, όσο και η συναισθητική ένταση που δημιουργείται κατά το συνδυασμό γλώσσας και εικόνας φαίνεται πως έχουν μια δύναμη που το φεμινιστικό κίνημα βρίσκει κατάλληλη για να αποτελέσει όπλο πολιτικής και προσωπικής έκφρασης.
Στη μετα-ίντερνετ εποχή, το κείμενο βρίσκεται πολύ κεντρικά στην αισθητική και πολιτική πρωτοπορία και παρά το γεγονός ότι οι πεσσιμιστές θέλουν να αναφέρονται σε μια γενιά που “δε διαβάζει βιβλία”, διανύουμε μια ιδιαίτερα κειμενική εποχή, περιστοιχισμένοι από μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συχνά οργανώνονται γύρω από λέξεις. Το κείμενο, λοιπόν, παραμένει κεντρικό στη δημιουργική διαδικασία και της λεγόμενης post-internet-art, η οποία συχνά προσπαθεί να μιλήσει για την υπερ/(παρα/)πληροφόρηση της εποχής. Η κουλτούρα των memes, εικόνες που συνδυάζουν μικρά κείμενα με μορφές εικονογράφησης, αποτελεί την πιο διαδεδομένη μορφή υβριδικής εικονολεκτικής ποιητικής του 21ου αιώνα. Κι ενώ έχει γίνει appropriated ευρέως και από την νέα δεξιά, το λεγόμενο alt-right, έχει υπάρξει εξίσου σημαντική και για τις κουήρ κοινότητες και τις διεκδικήσεις της.
Πρόγραμμα:
16 Ιουνίου, 19:30, Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Μία λέξη είναι όσο χίλιες εικόνες
Φεμινιστικα & Κουήρ κινηματογραφικά ποιήματα και φιλμ ποίησης από καλλιτέχνες στον ελλαδικό χώρο και την ελληνική διασπορά
Επιμέλεια: Filtig & Άλεξ Δημητρίου
16 Ιουνίου, 21:00, Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Τόπος της Αντουανέτας Αγγελίδη
Προλογίζει η Ρέα Βαλντέν. Ακολουθεί Q&A με την κινηματογραφίστρια
17 Ιουνίου, 14:00, Atopos CVC
Εργαστήριο δημιουργίας videopoems
Mε τον Tom Konyves
18 Ιουνίου, 20:00, Atopos CVC
Κινηματογράφος & ποίηση /ποιητική συζήτηση
Μια συζήτηση πάνω στις σχέσεις κινηαμτογραφικής εικόνας και γλώσσας και τις υβριδικές μεθοδολογίες.
Με τους: Φιλ Ιερόπουλος, Tom Konyves και Ρέα Βαλντέν.
Την Κυριακή 17 και τη Δευτέρα 18 Ιουνίου, το Fluffy Library θα είναι ανοιχτό για το κοινό τις παρακάτω ώρες: 17 Ιουνίου 2018: 12:00 - 14:00, 18 Ιουνίου 2018: 18:00 - 20:00.
