«Τσάντα για μαξιλάρι. Μια υπόθεση Τραγική» | Μια παράσταση για την εφηβεία
Η Τσάντα για μαξιλάρι. Μια υπόθεση Τραγική. επιστρέφει για πέμπτη χρονιά στο φιλόξενο χώρο του Show What?
Πόσα μπορούν να συμβούν μέσα σε ένα 24ωρο όταν είσαι 16;
Τι θυμάσαι και τι θα ήθελες να ξεχάσεις για πάντα απ' αυτά τα χρόνια;
Ποιος είναι αυτός που βλέπεις όταν κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη;
Τι γίνεται όταν αναγνωρίζεις στο είδωλό σου ένα πρόσωπο αρχαίας τραγωδίας με τις πιο κρυφές σκέψεις του;
Η εφηβεία είναι μια περίοδος γεμάτη προσωπικές αναζητήσεις, παρορμητικές δράσεις, αντιφάσεις, ερωτήσεις.
Μια παράσταση για την εφηβεία.
Λίγα λόγια για την παράσταση.
Από τον Οκτώβριο του 2017, με σημείο εκκίνησης την εξερεύνηση της εφηβείας που ζήσαμε κάποτε ή ζούμε αυτή τη στιγμή,
πραγματοποιήθηκε μια σειρά βιωματικών, θεατροπαιδαγωγικών εργαστηρίων που διαμόρφωσαν την παράσταση «Τσάντα για μαξιλάρι. Μια υπόθεση Τραγική.» Μια παράσταση με διαγενεακό χαρακτήρα που προσκαλεί σε διάλογο εφήβους και ενήλικες, που κάποτε υπήρξαν έφηβοι...
Με ερέθισμα τα διλήμματα και τα αδιέξοδα των ηρώων της αρχαίας τραγωδίας εξερευνούμε την ταυτότητα της εφηβείας, μετακινώντας το χρονικό άξονα από το χθες στο σήμερα, στο τώρα. Μετά την παράσταση ακολουθεί θεατροπαιδαγωγικό εργαστήριο κατά το οποίο ερχόμαστε σε επαφή με ένα κομμάτι της ατομικής, βιωμένης εμπειρίας στην πλέον μεταβατική περίοδο της ζωής μας.
Η Τσάντα για μαξιλάρι. Μια υπόθεση Τραγική. αφορά μια διαγενεακή παράσταση για την εφηβεία και περιλαμβάνει παράσταση και εργαστήριο με συμμετέχοντες και συμμετέχουσες το κοινό της παράστασης. Δίνει την ευκαιρία σε μαθητές/ριες, εκπαιδευτικούς, και γονείς, να βρεθούν σε κοινό τόπο και με αφορμή την “εφηβεία” των ηρώων και ηρωίδων της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας να μιλήσουν για την δική τους περίοδο ήβης, τα ζητήματα, τις επιθυμίες, τα όνειρα και όλα όσα ανακαλύπτουν για πρώτη φορά ή ανακάλυψαν κάποτε. “Τι συνέβη από τότε; Τι καταφέραμε; Ποιά από τα όνειρά μας υλοποιήσαμε και τι έχει να μας πει τώρα η εμπειρία της εφηβείας των σημερινών παιδιών;”
H παράσταση ταξιδεύει από πέρυσι σε σχολεία και θέατρα όχι μόνο της Αττικής και της Κρήτης αλλά και όλης της Ελλάδας!
Με την ευγενική υποστήριξη του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
Συντελεστές:
Σύλληψη-Δραματουργία: Νικολέττα Δημοπούλου, Βιργινία Κεχαγιά
Κείμενο: Ιωάννα Κυρίτση, Δέσποινα Μιτσιάλη, Γιώλικα Πουλοπούλου, Μαρίνος Παρασκευόπουλος, Αλέξανδρος Καλαποθάκης Νικολέττα Δημοπούλου, Βιργινία Κεχαγιά
Παίζουν: Αθήνα/Κατερίνα Βελλοπούλου, Νικολέττα Δημοπούλου, Άρης Πλιός
Βοηθός σκηνοθέτη: Ζωή Αναγνωστάκη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Όλγα Βλάσση
Κατασκευή αντικειμένων: Μυρτώ Σταματέλου
Φωτογραφίες: Ιωάννα Πάκα
Αφίσα: Ιωάννα Κυρίτση
Μαθητές / τριες που μας επισκέφθηκαν:
-Μου αρέσει που γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου /
-Έμαθα πολλά για τους άλλους. Έχουμε βιώσει παρόμοια πράγματα αλλά τα χειριζόμαστε τελείως διαφορετικά. Πιστεύω πως σήμερα διευρύναμε τους ορίζοντες μας /
-Ήταν πολύ δημιουργικό που συνδύασαν τους ήρωες της αρχαιότητας με τα σημερινά δεδομένα και ιστορίες /
-Για πρώτη φορά ένιωσα άνετα να εκφράσω αυτά που σκέφτομαι και αισθάνομαι /
-Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ είναι ότι γνώρισα καλύτερα τα παιδιά του σχολείου μου και ότι η παράταση που είδαμε μας μιλάει για την πραγματικότητα (και μας παρομοιάζει) /
-Θέλω να είμαι ελεύθερη, να μην είμαι αυτό που θέλουν οι γονείς μου /
-Η παράσταση μου άρεσε που ήταν από πραγματικές ιστορίες /
-Μου άρεσε που κατάφερα να γνωρίσω τους ήρωες από διάφορες όψεις και να δω τα προβλήματα / ιδεολογίες / πράξεις
τους /
-Μου άρεσε πολύ που αυτές οι ιστορίες θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μας /
-Η παράσταση ήταν φανταστική. Μου άρεσε αρκετά που έμαθα περισσότερα πράγματα για τους συμμαθητές μου. Μου
πρόσφερε γνώσεις που δεν τις ήξερα. Και αγάπησα όλους τους ηθοποιούς για την άνεση που είχαν προς εμάς /
-Με βοήθησε. Ήταν ωραίο/
Είπαν για εμάς:
Ο έρωτας, η οικογένεια -ή η έλλειψή της- η πειθαρχία στα πρέπει των άλλων, η ανάγκη διαμόρφωσης ενός προσωπικού
θεού, μιας ατομικής πορείας, η βία, η ελευθερία, είναι όλα θέματα που ταλανίζουν τους εφήβους και διαχειρίζεται η «Τσάντα
για μαξιλάρι». Αμφισβητώντας ή αποδεχόμενοι τη στάση ηρώων του αρχαίου δράματος οι έφηβοι μιλούν για τη δική τους
ματιά σε όλα αυτά. Μιλούν για ανάγκες, για φόβους και όνειρα.
Θέατρο.gr Λυδία Σουγιά
Γνωστοί ήρωες από αρχαίες τραγωδίες συναντιούνται με τις αγωνίες και τις σκέψεις των έφηβων πρωταγωνιστών της ιστορίας και μας χαρίζουν μια εξαιρετική παράσταση , που δίχως να είναι βαριά και ηθικοπλαστική, χαρίζει γέλιο, σχολιάζει και «συζητά» συνεχώς με το θεατή, για την πιο τρομακτική, και συνάμα, συναρπαστική φάση της ζωής ενός ανθρώπου.
Κάθε μέρα γονείς Μάγδα Ζήνδρου
Οι οικογενειακές σχέσεις, η φιλία, ο έρωτας, η πειθαρχία στους νόμους, η βία και η δημοκρατία, είναι από τα θέματα που οι… έφηβοι της παράστασης διαπραγματεύονται. Αμφισβητώντας ή αποδεχόμενοι τη στάση ηρώων του αρχαίου δράματος – της Αντιγόνης, της Ισμήνης, του Πολυνίκη, της Μήδειας, του Οιδίποδα κ.ά– οι ηθοποιοί τοποθετούνται στα «πρέπει» της οικογένειας, του σχολείου και της κοινωνίας, αναδεικνύοντας τη δική τους οπτική, προβάλλοντας τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Στο δεύτερο μέρος, οι θεατές του πρώτου μέρους, καταλαμβάνουν τη σκηνή, συμμετέχοντας σε ένα θεατροπαιδαγωγικό δρώμενο· οι σημερινοί έφηβοι έχουν τη δυνατότητα, να παίξουν με τους προβληματισμούς τους, ελαχιστοποιώντας τη τραγικότητα της όποιας απόφασης λάβουν. Οι μεγαλύτεροι να θέσουν εκ’ νέου στον εαυτό τους τα ερωτήματα που αντιμετώπισαν στην εφηβεία τους, αξιοποιώντας τη πείρα των χρόνων που έχουν μεσολαβήσει.
Πριν Κώστας Πετρόπουλος
