Ζωρζ Νταντέν: Ο άναυδος σύζυγος
«Θεέ μου… κάνε να μην παντρευτώ ποτέ! Κι αν ποτέ παντρευτώ, κάνε να μην απατηθώ.
Κι αν απατηθώ, κάνε να μην το μάθω. Κι αν το μάθω, κάνε Θεέ μου να μη μου καίγεται καρφί…»
Μολιέρος
Μια από τις λιγότερο παιγμένες και περισσότερο πικρές κωμωδίες του Μολιέρου ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης. Μια κωμωδία με κοινωνικο-πολιτική διάσταση που μιλάει πέρα και πάνω απ΄όλα για τον έρωτα. Ή για να είμαστε πιό ακριβείς: για τη δυστυχία της έλλειψής του…
«Καλά να πάθεις Ζωρζ Νταντέν…καλά να πάθεις! Τα ήθελες και τα έπαθες Ζωρζ Νταντέν! Είσαι άξιος της μοίρας σου».
Ο Ζωρζ Νταντέν έχει μείνει ά ν α υ δ ο ς με το θράσος της γυναίκας του. Όχι μόνο τον περιφρονεί και τον απατά μπροστά στα μάτια του, αλλά τον βγάζει επιπλέον και τρελό όταν εκείνος τολμά να την κατηγορήσει στους γονείς της. Το δίκιο πνίγει τον Ζωρζ Νταντέν αλλά όσο κι αν προσπαθεί να το διεκδικήσει του είναι αδύνατο να το βρει. Φταίει που έκανε το λάθος να παντρευτεί μια γυναίκα κοινωνικά ανώτερή του; Φταίει που αισθάνεται μειονεκτικά απέναντί της και απέναντι στην οικογένειά της; Φταίει που την ζηλεύει σαν τρελός; Ή μήπως φταίει που δεν ξέρει ν΄αγαπά;
Το σίγουρο είναι ότι ο γάμος του Ζωρζ Νταντέν- όπως και κάθε "λάθος" γάμος – είναι η μεγαλύτερη πηγή δυστυχίας.
Το έργο του Μολιέρου-γραμμένο σε πρόζα-πρωτοπαρουσιάστηκε το 1668 στις Βερσαλλίες. Σ΄εκείνη την πρώτη παράσταση, η κωμωδία παίχτηκε παράλληλα με ένα μουσικό έργο σε στίχους του Μολιέρου και μουσική του Λυλλύ, που εξυμνούσε τον αγνό, ιδανικό, βουκολικό έρωτα σε αντίστιξη με την πεζή, αφόρητη πραγματικότητα ενός «κακού» γάμου. Ο βασιλιάς και η αυλή-που ήταν και οι πρώτοι θεατές - ταυτίστηκαν φυσικά με τους ήρωες του βουκολικού έργου και γέλασαν μέχρι δακρύων με τα παθήματα του πλούσιου χωριάτη Νταντέν που είχε το θράσος να παντρευτεί μια ξεπεσμένη οικονομικά αριστοκράτισσα…Τα δύο έργα δεν ξαναπαίχτηκαν σχεδόν ποτέ μαζί.
Ακριβώς 350 χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη παράσταση, στην Ελλάδα, σήμερα, πώς να μιλήσει άραγε κανείς για τον αγνό, ιδανικό έρωτα; Τονίζοντας ίσως την εφιαλτική έλλειψή του…;
Στη σκηνή της Φρυνίχου δεν παρουσιάζουμε φυσικά τα δύο έργα. Κρατάμε όμως την ιδέα της μουσικής και του χορού. Άλλης μουσικής και άλλου χορού, από αυτούς που δεν στήνονται στην εξοχή- όπου τοποθετείται η δράση στο πρωτότυπο- αλλά σε ένα παρακμιακό κέντρο διασκέδασης. Εκεί όπου γίνονται γάμοι και συνεστιάσεις. Εκει όπου ο Ζωρζ Νταντέν θα δει όλους τους κωμικο-τραγικούς εφιάλτες του να ζωντανεύουν. Και μαζί του κι εμείς. Τους δικούς μας.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση-δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη
Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Βοηθός παραγωγής: Σοφία Αρβανίτη
Βοηθός φωτιστή: Στέβη Κουτσοθανάση
Παίζουν (αλφαβητικά): Σύρμω Κεκέ, Κώστας Κουτσολέλος, Νέστωρ Κοψιδάς, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Μαγγίνας, Βασίλης Μαυρογεωργίου.
